๑. บทหนึ่งมี ๒ บาท บาทที่ ๑ เรียกว่า บาทเอก บาทที่ ๒ เรียกว่า บาทโท
๒. บาทหนึ่งมี ๒ วรรค หนึ่งบทมี ๔ วรรค
วรรค ๑ เรียกว่า วรรคสดับ วรรค ๒ เรียกว่า วรรครับ
วรรค ๓ เรียกว่า วรรครอง วรรค๔ เรียกว่า วรรคส่ง
พยางค์
พยางค์หรือคำ วรรคแรกมี ๕ คำ วรรคหลังมี ๖ คำ รวมเป็น ๑๑ คำจึงเรียกว่า "กาพย์ยานี ๑๑" ทั้งบาทเอกและบาทโทมีจำนวนคำเหมือนกัน
สัมผัส
๑. คำสุดท้ายของวรรคที่ ๑ สัมผัสกับคำที่ ๑ , ๒ และคำที่ ๓ ของวรรคที่ ๒
๒. คำสุดท้ายของวรรคที่ ๒ สัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ ๓
๓. คำสุดท้ายของวรรคที่ ๔ สัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ ๒ ของบทต่อไป (สัมผัสระหว่างบท)
การอ่านกาพย์ยานี ๑๑
การอ่านกาพย์ยานี ๑๑ จะต้องแบ่งจังหวะการอ่านคำในแต่ละวรรคดังนี้ วรรคแรกมี ๕ คำ
วรรคหลังมี ๖ คำ การอ่านจึงเว้นเป็นจังหวะตามวรรคคือวรรคหน้าเว้นจังหวะ ๒/๓ คำ
ส่วนวรรคหลังเว้นจังหวะ ๓/๓ คำ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น